- τετράπολις
- Σύνδεσμος, στην αρχαιότητα, 4 πόλεων ή δήμων, πολιτικός ή θρησκευτικός. Οι σπουδαιότεροι ήταν:
1. Τ. η Αττική. Την Τ. αποτελούσαν οι δήμοι Μαραθώνα, Οινόης, Προβαλίνθου και Τρικορύθου. Τους ένωνε η κοινή λατρεία σε ναό του Ηρακλή.
2. Τ. η Δωρική. Την αποτελούσαν οι πόλεις της Δωρίδας, Ερινεός, Βοίον, Κυτίνιον και Πίνδος. Ήταν γνωστή και με την ονομασία Κοινόν των Δωριέων.
3. Τ. η Λυκιακή. Την αποτελούσαν οι πόλεις Κίβυρα, Βουβών, Βάλβουρα και Οινοάνδαι.
4. Τ. η Συριακή ή Σελευκίς. Την αποτελούσαν οι πόλεις Αντιόχεια η επί Δάφνης, Σελεύκεια και Λαοδικεία.
* * *-όλεως, η, ΝΜΑ, και γεν. -ιδος και ποιητ. τετράπτολις Α(κατά την αρχαιότητα) πολιτική ή θρησκευτική ένωση τεσσάρων πόλεων ή δήμων («Τετράπολις τῆς Ἀττικῆς, ἔχουσα δήμους καὶ πόλεις δ', Οἰνόην, Προβάλινθον, Τρικόρυνθον, Μαραθῶνα», Στέφ. Βυζ.).[ΕΤΥΜΟΛ. < τετρ(α)-* + πόλις / πτόλις (πρβλ. πεντά-πολις)].
Dictionary of Greek. 2013.